Manu

Na de incatrail hebben wij één rustdagje gehad, maar op deze dag hebben wij ook ons volgende avontuur geboekt. Een tour door Manu, dit is een groot amazonegebied in Peru. Qua amazone wilden wij eerste instantie naar Iquitos, maar dit ligt zo ver van de rest af. Om deze reden hebben wij gekozen om het Manu avontuur aan te gaan.

Om 5 uur in de ochtend ging ons wekkertje en zaten wij al snel klaar voor onze pickup. Iets te laat kwamen zij ons halen. Zij betekend in deze groep: 2 Duitsers, 3 Fransen, 2 gidsen en een kok. Een uurtje rijden en wij zaten op 4000m hoogte aan de cocathee in een lokaal dorpje. Nog wat uurtjes verder rijden en wij kwamen aan in het plaatsje Paucartambo. Hier kregen wij te horen dat wij snel mee moesten komen, want hoe sneller, hoe beter (de jungle wacht op ons). Toen nam de gids ons mee naar een museum, onwijs leuk over de indianen en het geloof, maar de gids praatte meer over zijn eigen verhalen! Haha.. De kok gaf ons een lunchpakketje en wij reden weer een stukje dichter naar Manu toe. Weer flink wat in hoogte gedaald en wij zaten aan de lunch. Een picknicktafeltje met krukjes toverden ons stekkie met Incakola en een bak rijst, mjamm! Daarna spotten wij nog diverse soorten vogels, een adelaar, papagaaien, familie van de uil en een giftige babyslang! Als je dat gif binnenkrijgt, dan heb je 8 uur om een tegenmedicijn te krijgen. Anders is het finito, zoals ze hier zeggen. Maar toch, wauw!

De eerste dag kwamen wij pas om kwart voor 6 in de avond aan in onze lodge in Pilcopata. Hier hadden wij heerlijke bedden, een badkamer met warm water en stroom. Om 19 uur zaten wij aan het diner. Dit bestond uiteraard uit een Peruaans soepje, bolletje rijst en aardappeltjes, groenten en wat vlees. Weer zo'n goede kok, misschien toch Peruaanse kooklessen gaan volgen? Om 7.30 vertrokken wij weer met het busje om dieper de jungle in te gaan. Wij zagen aapjes in de bomen! De gidsen hebben van die staande verrekijkers mee, zodat je ze heel mooi ziet. Helaas krijg je ze nooit zo mooi op de foto. Onze eerste stop was bij een dierenopvangcentrum waar wij ein-de-lijk op de foto konden met een luiaard. Dat was zoooooooooó gaaf! Wij hebben hem ieder twee keer best lang kunnen knuffelen. ook sprong er nog een aapje op Yoni haar schouder en Delano spotte een kaaiman. Even later kwamen wij aan in het havenplaatsje Atalaya. Vanaf hier moesten wij per gemotoriseerde kano verder. De Fransen hadden de lange tour van 8 dagen, dus wij werden halverwege uit de kano gezet. Hier moesten wij regenlaarzen aantrekken en regelrecht de jungle in richting onze lodge, welke wat meer basic was. Hutjes van hout, gaten in de insectenwering en dat werd gedekt met een klamboe boven je bed. Wel in een onwijs mooie omgeving met bloemen en rondvliegende kolibries.

Eenmaal gesetteld gingen wij met de kano naar een ander stuk van de jungle. Hier zagen wij voornamelijk vogels: gieren, de Peruaanse cock of the rock, papagaaien en andere sierlijk gekleurde vogels. Supermooie beesten, maar stiekem hoop je de jaguar of de tapir tegen te komen. De wat grotere beesten uit de jungle. Maar zoals men hier zegt: in Peru heb je extreem veel amazonegebied, dus hebben de  dieren de ruimte om zich te verstoppen of terug te trekken. Dit in vergelijking met een kleine gebied in Afrika, waardoor je de grote  dieren dan wel gegarandeerd kan treffen. Maar dat vol gas in de kano tegen de wind in, is trouwens geweldig. Ook gingen wij in een van hout gemaakt soort katamaran, drijvend tussen de grote vissen! Die dag hebben wij ruim 4 uur door de jungle gewandeld. Wanneer wij een dier tegenkwamen, was het gaaf, maar anders duurde het best lang hoor!

De eerste avond in ons tijdelijke stekkie werd er wederom voor ons gekookt: uiteraard een soepje, en spaghetti. Achteraf hebben wij met zijn vijven een liter bier opgedronken. Dat klinkt als veel, maar ieder had gewoon een glaasje hoor =). Die nacht was Delano erg aan het spoken en om deze reden is hij de volgende ochtend om 4.30u niet meegegaan naar de kleimuur waar alle Makau's (papagaaien) vertoeven. Bummer! Yoni is wel gegaan en heeft mooie foto's gemaakt. Bij het ontbijt kregen wij pannenkoeken, maar Delano wat fruit en crackertjes. Bij de daaropvolgende hike zijn wij 'thuisgebleven'. Even slapen en wat proberen te eten en uiteindelijk tegen de lunch krabbelde Delano wat op. Pfoe! De kanobestuurders hadden ook wat cola en een mega fles water in Atalaya voor hem gehaald. Dit hielp voor Delano wel redelijk, omdat cola de bacteriën in je lichaam dood. Na de lunch hadden we zo'n 3uur siësta (het welbekende Spaanse middag dutje). Rond een uur of half 5 gingen wij met de kano naar een moeras om kaaimannen en andere vogels te spotten. Na een flinke hike kwamen wij op een punt waar hele kleurrijke toekans en papegaaien hoog in de bomen zaten. Even verderop ging onze tourgids met een zaklamp de ogen spotten van een kaaiman, waar wij driemaal succes hadden van het zien van een kaaiman. Wel eng als je door dezelfde plas als hen naar de overkant van het moeras moet lopen.

Ondertussen was de hele jungle pikdonker. Delano ging met een groepsgenoot terug naar de lodge. Yoni trok nog iets verder het moeras in samen met een groepsgenoot en de gids. Dit was een avondwandeling, inclusief de  daarbijhorende spinnen en véle andere insecten. Krijg je al de kriebels? Daar hadden wij de afgelopen dagen namelijk wel eens last van, haha. En die spoelden we dan af met een pittige koude douche.. Laatste avondmaaltijd smaakte weer goed en wij kropen op tijd ons klamboebedje in, zodat wij de volgende ochtend om 7 uur aan het ontbijt konden zitten. Genietend van een fruitsalade en een smoothie ontwaakten wij. Deze vitaminen hadden wij nodig voor de terugweg: zo'n kleine 9 uur in het busje. Grappig eigenlijk, want de afstand Cusco- Manu is 120km. Dit rijd je normaliter zo weg, maar door de bergwegen duurt het lang. Het is ook maar een weg waar één auto op past. Dus je raadt het al: bij een tegenligger is het passen en meten, stukje achteruit etc. Maar nu zijn wij veilig terug in Cusco en zijn wij van plan om naar het plaatsje Puno te gaan met de nachtbus. Vamos!