WE DID IT, THE INCATRAIL!

De Inca Trail, daar begon het dan om kwart voor 7 in de ochtend. Wij werden opgehaald door Ronald, onze persoonlijke tourgids. Wij zaten volgepakt met locals en toeristen in het busje met zo'n 15 man sterk op naar KM82, het startpunt van de trail. Na zo'n 2 uur bereikten wij onze bestemming waar wij ons paspoort moesten laten zien om officeel deel te nemen aan de incatrail. Na uren begonnen wij dan eindelijk de trail. Wij zaten in een grote groep van zo'n 25 mensen. 21 Zweedse, 2 Spaanse en wij. Iedereen had een set loopstokken, behalve wij. Dit, omdat wij verkeerd geïnformeerd waren. Dit werd ons afgeraden gezien onze leeftijd en het was niet nodig, hmm.. Wij begonnen rustig en vredig de wandeling, nog niet wetende wat ons allemaal te wachten stond. Het was allemaal een beetje aftasten met zo'n grote groep Zweedse mensen, dus verscholen wij ons veilig vooraan bij Mario, ook een gids. De eerste grote klim stond klaar voor ons, wat erg wennen was...Buiten adem, zweten en hijgen gebeurde hier dan ook uiteraard, kapot waren we. Natuurlijk bang voor wat ons nog te wachten stond omdat de gidsen dag 1 als "easy" bestempelden. De dragers (wat een schatjes en wat verkeren die in een zielige toestand..) en de kok waren ons al voorbij getrokkwn en hadden onze lunchplek halverwege al opgebouwd. Halverwege troffen wij dus een gezellig kampje aan, waar wij genoten van een vers bereide lunch. Wij kijken elkaar aan en ja, dit was wat wij van te voren hadden verwacht. Een soort van schoolkamp gevoel. Ongeveer na 10 km in totaal kwamen wij dan eindelijk op ons kamp aan, waar wij werden ontvangen met een applaus! Dit geeft natuurlijk kracht en voldoening. Met een lach op ons gezicht werd er ons een tent toegewezen, waar wij ons huisje van maakte met matrasjes en een enorm dunne (brrrrr) slaapzak. Vervolgens was het al snel thee tijd wat gezamenlijk werd geserveerd met heerlijke popcorn! Hierna hadden wij nog zo'n 30min voordat wij avond eten kregen en hebben daarna heerlijk uitgebreid gesmikkeld. Om een indruk te geven wat wij te eten kregen per dag zetten wij dit per dag onder het verhaaltje. Voor día 1 Lunes/Maandag was dit: ochtend - banaantje en koekjes lunch- rijst, salade, pompoensoep, gebakken kip en patatjes afternoon: thee, popcorn en biscuitsdiner: groentesoep, kip met mosterdsaus, rijst, salade en groenten. Vervolgens kropen wij ons tentje in, pakten wij onze thermokleding en gingen wij heerlijk een tukkie doen. Brrr wat was de nacht koud, gevoelsmatig onder het vriespunt.
 
Oefff, stijf en moe.. Dag 2 is aangebroken en daar zitten wij na onze dagelijkse wakeupcall met cocathee in onze tent om 5 uur. Vandaag werd door gidsen omschreven als de zwaarste dag en Yoni had ook nog eens last van de hoogteziekte. Gelukkig zat er een Zweedse dokter in de groep en die had een voorraad pillen mee, dit hielp! Want beroerd voelen in de middle of nowhere en op een wc met alleen een gat in de grond is niet fijn! Vandaag was de totale afstand 12km wandelen, maar met een top van 4200m. Dit was dus enorm stijl en heftig. Echt een dag waarop je breekt, waar ben ik aan begonnen, wat wil ik mijzelf bewijzen? Er kwam geen eind aan dat pad en wij bleven maar stijgen, maar wel continu in de frontline. Ondertussen hadden wij wat leuke contacten met de Zweedsen, dus werd het wandelen af en toe een soort van wandelend theekransje met flink gehijg en geklaag op de achtergrond. Wij hebben met nog 3 anderen bijna een uur gewacht op de lunchplek op de achterblijvers. Na de lunch hadden wij weer nieuwe energie en bereikten de top! Wij liepen in de wolken, supergaaf, het hagelde en Delano dronk een paar slokken bier met een Zweed. Toen nog naar beneden, in de mist en op mini trappen, superstijl.. aaghh wat eng, maar gelukkig zijn wij doorzetters en mochten wij vanaf dag 2 ieder een wandelstok lenen van een Zweeds stel. Dit gaf iets meer grip. En oja, de hoofdgids had voor vandaag geregeld dat Yoni haar matras werd gedragen door een drager. Dus wij wisselden af en toe af, dit scheelde ook. Voor día 2 Martes/Dinsdag was het eten: Ontbijt: omelet met spek/groente, toast met jm en boter Lunch: pasta, soep, banaan met chocolade, kipkluifjes Afternoon: thee, biscuits en popcorn Diner: gebakken banaan, spaghetti met saus, rijst, wokgroenten en aardappelkoekjes

Dag 3 is aangebroken en dit hield in dat ďé langste wandeldag was aangebroken. Namelijk 16km in totaal, de eerste uren voornamelijk omhoog (4/5 uur) en daarna nog zo'n paar uur naar beneden. Wat zwaarder was? Hmm, bij het omhooggaan moet je om de zoveel meter adempauze nemen. Maar bij het naar beneden gaan focus je je enorm op het kiezen van de juiste steen, want pff je zou maar vallen van die kleine trapjes. Want de inca's maakten echt kleine traptreden van steen en enorm stijl. Soms moesten wij op handen en voeten.. Angstzweet stond dan tot tussen je billen, maar wij sleepten elkaar erdoorheen en zorgden goed voor elkaar. De derde dag was ook de mooiste dag, namelijk een soort van junglegevoel! Delano zag een aantal ijsvogels en enorm veel mooie natuurstukken. día 3 Miércoles/Woensdag was het eten ontbijt: pannekoek met chocolade, toast met boter en jam. Lunch: pastasoep, lokale aardappelsalade met alpacavlees, rijst, patatjes met vlees (smaakte als biefstuk =D) Afternoon: thee, biscuits en popcorn Diner: maïssoep (meeeéga lekker), zoete aardappels, prutje van bietjes/boontjes en rijst. En wij kregen een versgebakken taart waarop stond: feliz viaje amigos a machu picchu! Wij waren nu zo dichtbij en het voelde als een overwinning, maar nog een poosje te gaan. Wij lagen heerlijk in onze tent voor een korte nacht tot 3 uur, toen het begon te onweren. En dat is best spectaculair, maar ook een beetje eng middenin de bergen en op deze hoogte. Ook hadden wij een andere tent gescoord, waren op lagere hoogte dan voorgaande nachten en het zou daar warmer zijn, maar tevergeefs BRRRR! Maar toch vielen wij een klein beetje in slaap totdat de dragers op onze tent stonden te rammen dat wij op moesten staan. Alles inpakken, snel ontbijtje met mueslirepen en belegde broodjes, omdat zij dan rennend (in het donker over al die kleine trappetjes) de trein terug moesten halen. Vanaf het kamp moesten wij 10 minuten in.het donker naar beneden lopen naar de Sungate ingang. Hier moesten wij 1.5 uur wachten tot deze openging. Daar eenmaal doorheen begon de laatste trek van 7km omhoog/omlaag op stenen ririchting de Machu Picchu. Onze knieën, billen en heupen klaagden wel, maar eenmaal bij de Sungate met uitzicht op de Machu Picchu vergeet je dat weer. WAT WAS DAT PRACHTIG! Eindelijk de selfies maken, samen op de foto met de lang verborgen Incastad en het wereldwonder echt te bewonderen. WAUW! Hieropvolgend kregen wij een tour van onze gids en leerden de geschiedenis kennis. Bijzonder dat het zo lang geheim is gebleven en afschuwelijk dat een groot deel is verwoest. Maar ondanks dat is het zo mooi. Daarna met de Zweedse groep nagezeten, afscheid genomen, een stempel in ons paspoort laten drukken en de bus gepakt. De bus naar het stadje Aguas Calientes. Hier hebben wij contact met het thuisfront gezocht en Alpaca gegeten, mjammie! Hier kwam de ontlading er ook even uit, want het was mooi, ingrijpend, spannend en bijzonder allemaal.

Het volgende once in a life time avontuur wacht alweer op ons, want morgen gaan wij naar het amazonegebied Manu voor 4 dagen. Wij zijn dan weer even van de radar, maar daarna horen jullie weer van ons!

Hasta Luego amigos!